Het pad naar gedecentraliseerd bestuur navigeren

Cryptoprojecten wenden zich steeds vaker tot DAO's om bestuur en controle over de schatkist over te dragen aan hun gemeenschappen.

Decentralisatie is een van de meest aantrekkelijke aspecten van cryptocurrency. Als het gaat om het mogelijk maken van gedecentraliseerd bestuur, is de uitdaging om daar te komen. Elk cryptoproject begint immers zijn leven als een gecentraliseerde entiteit die rechtstreeks wordt gecontroleerd door zijn oprichters, die de code schrijven, de functies ontwerpen en de doelstellingen bepalen. Pas wanneer het project operationeel is, kan de controle worden overgedragen aan de gebruikers, dus hoe pakken ze dat aan? 

Voor inspiratie kunnen projectoprichters kijken naar eerdere projecten die succesvol de overgang naar gedecentraliseerde autonome organisatie of DAO-gebaseerd bestuur hebben gemaakt, zoals Decentraland en No NPC Society. 

Tijdens deze begindagen is snelle besluitvorming noodzakelijk om het project tractie te laten krijgen. Daarom zullen oprichters zich gedragen als welwillende dictators en beslissen over alles, van de technische architectuur tot de tokenomics. Deze centralisatie staat echter haaks op de langetermijnvisie van gedecentraliseerde financiën en web3. 

Daarom is de overgang naar een Gedecentraliseerde Autonome Organisatie een belangrijke doelstelling, maar een die geleidelijk moet worden gemaakt om het voortbestaan te waarborgen. Het grootste risico is dat de gemeenschap van het project mogelijk te onvolwassen is en niet over de benodigde expertise of structuur beschikt om een complex protocol te beheren, dus introduceren de meeste projecten decentralisatie en gemeenschapsparticipatie in fasen. 

De eerste stap is dat de oprichters het belangrijkste bestuursmechanisme ontwerpen, wat meestal inhoudt dat er een soort bestuurstoken wordt gecreëerd dat wordt gebruikt om stemrechten aan de gemeenschap toe te wijzen. In het geval van Decentraland was de eerste stap het opzetten van de Decentraland Foundation, die een communityforum omvatte waar leden nieuwe ideeën konden voorstellen en bespreken. Vervolgens werd het MANA-bestuurstoken geïntroduceerd. Door MANA- of LAND-tokens te bezitten, kunnen Decentraland-gebruikers platformwijzigingen of ideeën voorstellen over hoe de schatkist te besteden en daarop stemmen. 

De volgende stap voor Decentraland was het implementeren van niet-bindende "advies" stemmen als een test van het stemproces en bestuursmechanismen zonder het protocol te riskeren. Vervolgens werd on-chain stemmen mogelijk gemaakt voor kleine protocolparameterupdates, zoals de kostenstructuur en rentetarieven om de risico's van het implementeren van gemeenschapsbeslissingen te minimaliseren. Ten slotte ging het over naar volledig stemmen, waarbij de gemeenschap wijzigingen aan het gehele protocol kan voorstellen en ook kan stemmen over de toewijzing van de schatkist. 

Cryptoprojecten kunnen alleen volledige DAO-autonomie bereiken wanneer het kernteam elk aspect van controle dat ze hebben opgeeft, inclusief administratieve rechten over protocolwijzigingen en uitgaven van de schatkist. De schatkist kan worden gezien als de "kluis", terwijl bestuursrechten de "sleutels" tot het koninkrijk bieden. Wanneer deze worden overgedragen, wordt code eindelijk wet, waarbij wijzigingen volledig worden uitgevoerd op basis van consensus van de gemeenschap, in plaats van een decreet van de oprichter. 

Om echt gedecentraliseerd te worden, moeten projecten ervoor zorgen dat hun codebase volledig onveranderlijk wordt, zodat de oprichters niet langer naar eigen inzicht wijzigingen kunnen aanbrengen. Dit betekent dat code-updates, bugfixes en functie-toevoegingen alleen kunnen worden gemaakt wanneer de gemeenschap het ermee eens is. 

DAO's moeten ook een zelfvoorzienende schatkist opzetten die inkomsten genereert voor het protocol om zijn operaties en ontwikkeling te financieren. Inkomsten kunnen worden gegenereerd via transactiekosten, rente op leningen en via andere mechanismen – deze fondsen worden vervolgens rechtstreeks gestort in de DAO-schatkist. De gemeenschap zal vervolgens voorstellen doen en stemmen over hoe deze fondsen moeten worden toegewezen. 

Wanneer een project de controle over zijn code en schatkist aan zijn gemeenschap geeft, betekent dat de laatste daad van machtsoverdracht. Dat is nu het belangrijkste doel van No NPC Society, een memecoin- en gedecentraliseerd identiteitsproject dat de "Simulatiehypothese" omarmt. Het DAO-stappenplan vereist een snelle overgang, waarbij de kluis en de sleutels binnen zes maanden na de private en publieke tokenverkoop aan de gemeenschap worden overgedragen. Om dit te doen, maakt het gebruik van Solana's Realms-platform om de creatie van zijn DAO te stroomlijnen en zijn native NONPC-coin te laten evolueren tot een bestuurstoken dat stemrechten verleent aan houders. 

Om de decentralisatie te onderstrepen, zal het DAO-ecosysteem van No NPC Society worden bestuurd door transparante multisig-kluizen om volledige zichtbaarheid in het democratische proces te waarborgen. Op deze manier is het project ontworpen om zijn oprichtend team te ontgroeien, die zullen terugtreden om niet meer te zijn dan gemeenschapsleden zelf. 

De verschuiving naar DAO-bestuur gaat niet zonder uitdagingen, en veel projecten worstelen met problemen zoals besluitvormingsverlamming, lage opkomst van kiezers en het risico dat "walvissen" (grote tokenhouders) te veel invloed krijgen op het stemproces. 

Succesvolle DAO's kunnen deze uitdagingen op verschillende manieren beperken. De eerste en belangrijkste stap is het creëren van een structuur voor gemeenschapsleden om voorstellen in te dienen en ervoor te zorgen dat hun suggesties en de veronderstelde impact duidelijk worden verwoord, met eenvoudige "Ja" of "Nee" keuzes voor stemmers. 

Om om te gaan met apathie van kiezers, proberen veel projecten DAO-deelname op de een of andere manier te stimuleren. Om te voorkomen dat walvissen te veel controle uitoefenen, kunnen projecten complexere stemmodellen implementeren die macht rechtvaardiger verdelen. Mogelijkheden zijn onder meer op reputatie gebaseerd bestuur, waarbij het stemgewicht is gebaseerd op de bijdragen van een individu aan het project in plaats van tokenbezit. Als alternatief kan kwadratisch stemmen worden gebruikt om een systeem te creëren waarbij de stemmen van grote tokenhouders minder gewicht hebben dan die met slechts een klein bedrag. 

Het pad naar DAO-bestuur is complex en omvat het navigeren van vele technische hindernissen en het kan alleen op het juiste moment worden genavigeerd, zodra een gevestigde gemeenschap vorm krijgt. Daarom wordt de overdracht van controle aan een DAO vaak gezien als een bepalende prestatie die de volwassenheid van een project en zijn toewijding aan decentralisatie aangeeft. Wanneer controle en eigendom worden verspreid over een grote wereldwijde gemeenschap, kunnen projecten hun levensduur en credibiliteit verbeteren.