President Donald Trumps Nationale Veiligheidsstrategie (NSS) is eindelijk verschenen. Voor degenen die Trumps retoriek volgden tijdens de presidentiële campagne van vorig jaar, zijn recente beleidsuitspraken, verpakt in oneliners, en de signalen van ministers Hegseth en Rubio, biedt de NSS geen verrassingen. 

In Trumps wereldbeeld is Vesting Amerika geschonden, afgeleid door zijn rol als mondiale politieagent, de erosie van zijn industriële macht door globalisering, en de sociale kosten van illegale massale migratie over zijn grenzen. Zijn verdediging is verzwakt door een gebrek aan focus op zijn kern nationale belangen en de omleiding van zijn middelen ter ondersteuning van zijn bondgenoten en partners in verschillende delen van de wereld. 

Trump wordt bedreigd door het drugsverkeer dat het Amerikaanse hartland binnenkomt via zijn poreuze grenzen met Canada en Mexico, en vanuit Venezuela over zee. Hij is op zijn hoede voor Chinese invloeden in continentaal Amerika, met name door kwaadaardige investeringen, zoals het geval van het Panamakanaal, dat een vitaal toegangspunt is voor het verplaatsen van de Amerikaanse marine van de Atlantische Oceaan naar de Stille Oceaan. 

Trump voorziet een strategische terugtrekking uit de huidige conflict- of crisisgebieden: het conflict tussen Oekraïne en Rusland in Europa, Israëls verwikkelingen in Gaza, Libanon en Iran, en een potentiële crisis in Taiwan. Zijn terugtrekking vereist achterhoedeacties van zijn bondgenoten en partners om een totale ineenstorting van de internationale orde die in Bretton Woods werd gesmeed vóór het einde van de Tweede Wereldoorlog te voorkomen. Daarom dwong hij NAVO-leden hun defensie-uitgaven te verhogen tot 5% van het bbp, en probeerde hij dezelfde aanpak met zijn Japanse, Zuid-Koreaanse en Taiwanese bondgenoten.   

Het traject van de nieuwe NSS kan leiden tot onbedoelde gevolgen. In het slechtste geval zullen we de opkomst zien van verschillende invloedssferen over de hele wereld:

• een continentaal Amerika gedomineerd door de VS
• een Europa verdeeld tussen Rusland en de NAVO-staten
• een sterk gebalkaniseerd Midden-Oosten bestaande uit Israël en de omringende moslimlanden
• een Indo-Pacifische confrontatie tussen China en Amerika's bondgenoten en partners die de linie houden. In het beste geval kunnen we de opkomst voorzien van minilaterale regelingen die compenseren voor een verminderde Amerikaanse aanwezigheid in de Indo-Pacific. Dergelijke regelingen zijn ad hoc en wendbare opstellingen die kunnen reageren op specifieke regionale zorgen zonder de last van te veel verplichtingen onder een NAVO-achtige structuur.  

Alleen al in de Indo-Pacific kan de geopolitiek van de regio leiden tot een opsplitsing in drie sub-invloedssferen: (1) een Zuid-Azië met China en India die concurreren langs de controlelijn en in de Indische Oceaan, (2) in Oost-Azië met China tegen de eerste eilandketen-staten Japan, Taiwan, de Filipijnen en mogelijk Zuid-Korea, (3) in het midden van de Stille Oceaan met Australië, Nieuw-Zeeland en Frankrijk die de Chinese invloed onder de eilandstaten controleren. 

Het land profiteert echter nog steeds van Amerika's belangstelling om de Zuid-Chinese Zee open te houden voor maritiem verkeer en om de status quo in Taiwan te handhaven. Volgens het Bretton Woods-akkoord blijft de Amerikaanse marine de garant van de veiligheid van de mondiale gemeenschappelijke ruimte. De deplorabele staat van de Amerikaanse scheepsbouwcapaciteit heeft echter het vermogen van de Amerikaanse marine om op verschillende crises tegelijkertijd te reageren aangetast. In Oost-Azië heeft het een 'regionaal onevenwicht in zeemacht' gecreëerd dat China effectieve controle over de Zuid-Chinese Zee heeft gegeven. Zijn inspanningen om zijn defensie-industriële basis te herstellen zullen tijd vergen, en er is geen garantie op onmiddellijk succes. Sommige effecten van globalisering op Eerste Wereldeconomieën zijn simpelweg moeilijk om te keren. 

Alternatieve benaderingen

Hoe zullen de Filipijnen deze verschuivingen in Amerika's nationale veiligheidshouding en verminderde marinecapaciteiten navigeren? Wat moeten onze aanpassingen zijn in termen van verwachtingen met betrekking tot de PH-VS-alliantie? Wat zijn alternatieve benaderingen om een verminderde Amerikaanse toewijding in de regio en aan het land te verzachten? 

Voor het land zijn er vijf nationale veiligheidsimperatieven die het moet aanpakken: het herstel van controle over de WPS om onbelemmerde toegang tot onze EEZ voor economische doeleinden te hervatten; het vestigen van een robuuste industriële basis ter ondersteuning van de capaciteitsopbouw van de AFP en de PCG; het versterken van onze defensiehouding in Noord-Luzon om China's berekeningen langs het Bashi-kanaal af te schrikken en te verstoren; het verdedigen van het thuisland en de samenleving tegen pogingen van de CCP om het land van binnenuit te destabiliseren; en het gebruik van onze unieke "bijeenroepende macht" om samen te werken met gelijkgestemde staten bij het opzetten van een Noordoost-Aziatische Veiligheidsdialoog.

Ten eerste biedt de recente activering van het Strategic Defense Command (SDC) van de AFP en de Task Force Philippines van INDOPACOM de mogelijkheid om een PH-VS Gecombineerde Maritieme Strijdmacht op te zetten. Een dergelijke strijdmacht moet in staat zijn om een commando- en controlemechanisme en intelligentiedeelmechanisme te bieden om de gezamenlijke zee- en luchtpatrouilles van de marines, luchtmacht en kustwachteenheden van de Filipijnen, de VS en andere strategische partners te beheren. Het kan worden belast met het vergroten van de aanwezigheid in de WPS naar een 24/7 operationeel ritme, aanvankelijk om een buffer te creëren, en vervolgens geleidelijk Chinese schepen die onze EEZ en belangrijke eilanden en kenmerken indrukken weg te duwen.

Ten tweede moeten we samenwerken met Japan, Zuid-Korea en misschien zelfs India om onze scheepsbouwcapaciteit te herstellen en het industriële ecosysteem te ontwikkelen om onze eigen drones te produceren. Ook hopen we dat de Amerikaanse National Defense Authorization Act (NDAA) voor fiscaal jaar 2026 het tekort in het aandeel van de AFP in de algemene kredieten (GAA) zal aanvullen om een breed scala aan externe defensiecapaciteiten te verbeteren. Dit zal ons in staat stellen om stapsgewijs de middelen op te bouwen om een "ontzeggingsstrategie" in de WPS te ondersteunen in overeenstemming met het alomvattende archipelagische defensieconcept van de SND. 

Ten derde moeten we onze thuislanddefensiebehoeften synchroniseren, het uitvoeren van periodieke multilaterale oefeningen, de verwerving van langeafstandsvuurcapaciteiten en de verbetering van ons maritiem domeinbewustzijn om onze militaire houding in de Batanes-eilandengroep en in de provincies Ilocos Norte, Cagayan en Isabela te "verharden". In principe is het beter om China vandaag af te schrikken, in plaats van een toekomstige politieke crisis te lijden mocht er een situatie ontstaan die vereist dat de VS onze regering vraagt om onze noordelijke provincies te gebruiken als lanceerplatform voor defensieve operaties in Taiwan. 

Ten vierde moeten we een betere prestatie leveren bij het bestrijden van desinformatieactiviteiten van de Chinese Communistische Partij (CCP), cyberaanvallen en de gerichte coöptatie van belangrijke overheidsinstellingen en -functionarissen, lokale politici, Filipijns-Chinese gemeenschappen, bedrijven en scholen, onder anderen. De verenigde frontwerkzaamheden van de CCP zijn ontworpen om democratische staten en samenlevingen te infiltreren, ze van binnenuit te ondermijnen en het politieke discours vorm te geven ter ondersteuning van hun belangen. Net als de lokale communistische beweging vereist deze uitdaging een benadering van de hele natie om de doordringende effecten ervan binnen onze bureaucratie en in de samenleving aan te pakken. 

Ten slotte moeten we serieus overwegen om een NAVO-achtige structuur op te zetten die naar de regio kijkt als een enkel operatietheater. Het moet strategische richting bieden, marine-, lucht- en kustwachtoperaties synchroniseren en een holistische benadering implementeren om China's anti-toegangs- en gebiedsontzeggingsvoordeel (A2/AD) tegen te gaan. Het moet ook de economische veerkracht van deelnemende staten verbeteren en hun problemen met de toeleveringsketen oplossen die de nationale veiligheid aantasten. De Noordoost-Aziatische Veiligheidsdialoog zou de Filipijnen kunnen omvatten, samen met Japan, Zuid-Korea, Australië, Canada en misschien Taiwan als waarnemer. 

Samenvattend zou Trumps Nationale Veiligheidsstrategie geen reden tot wanhoop moeten zijn. Het dwingt eerder landen zoals de Filipijnen om hun eigen handelwijze te ontwikkelen op basis van hun kern nationale belang, en een oplossing om te verzachten tegen een zeer volatiele en onzekere regionale omgeving. Uiteindelijk moeten Filippino's op zichzelf vertrouwen bij het vormgeven van hun eigen toekomst, bij het opbouwen van de nationale wil om hun soevereine rechten te beschermen en hun soevereiniteit te verdedigen, en bij het terugdringen van degenen die hun landgenoten in gevaar brengen. – Rappler.com

Rommel Jude G Ong is een gepensioneerde schout-bij-nacht van de Filipijnse marine, die zijn dienst beëindigde als vice-commandant.