اینگونه است که برخی جوانان کانادایی با آینده مالی خود روبرو می‌شوند

کانادین پرس با جوانان در مورد چالش‌های مالی نسل آن‌ها صحبت کرده است - بازار کار سخت، مسکن غیرقابل تحمل و اهدافی که به نظر دست‌نیافتنی می‌آیند.

منتظر درست شدن همه چیز

چند ساعت پس از شروع شبی با دوستان در مرکز شهر تورنتو، الِنی کوموندوروس 19 ساله باید تصمیمی بگیرد. آیا او شب را زود تمام کند و مسیر یک ساعته تا اوکویل، جایی که با والدینش زندگی می‌کند را آغاز کند؟ یا اینکه کمی بیشتر از شب لذت ببرد و با حمل‌ونقل دیروقت و راه رفتن تا خانه در تاریکی مقابله کند؟ این سوالی است که برای دانشجوی سال سوم کارشناسی دانشگاه تورنتو مکرراً تکرار می‌شود، که می‌گوید رفت‌وآمد بر زندگی اجتماعی او تأثیر منفی می‌گذارد.

کوموندوروس علاوه بر تحصیلش، 30 ساعت در هفته کار می‌کند، اما اجاره مرکز شهر تورنتو مقرون‌به‌صرفه نیست. "من خیلی سخت کار می‌کنم تا این پول را به دست بیاورم، حتی اگر احساس می‌کنم پول به جایی نمی‌رسد."

کوموندوروس می‌گوید نسل او از فرصت‌های شغلی کمیاب ناامید است. این دانشجوی علوم سیاسی مدت‌هاست که امیدوار به شغلی در دولت است تا بتواند به تصویب قوانینی کمک کند که زندگی مردم را بهتر کند، و امیدوار است که سیاست‌گذاران امروز میزان بحران مقرون‌به‌صرفه بودن در کانادا را درک کنند. "فکر می‌کنم می‌توانم شادتر باشم. اما در حال حاضر، کاملاً ناامید نیستم. فقط دارم پیش می‌روم و منتظرم همه چیز درست شود."

نادیده گرفته شدن توسط کارفرمایان، "بدترین چیز"

لورن هود، فارغ‌التحصیل اخیر، فکر می‌کرد تا الان در اولین شغل واقعی خود کار می‌کند و شروع به زندگی مستقل کرده است. اما همه چیز طبق برنامه پیش نرفته برای این جوان 21 ساله که مدرک کارشناسی خود را در مطالعات سیاسی، فلسفه و گواهینامه حقوق از دانشگاه کوئینز در ژوئن تکمیل کرد.

هود ماه‌هاست که در جستجوی شغل است و در حالی که کاری در یک فروشگاه پیدا کرده، هیچ چشم‌اندازی در زمینه تحصیلی خود ندارد. "بازار کار در حال حاضر بسیار، بسیار سخت است که وارد آن شوید"، او می‌گوید.

هود با والدینش در آرورا، انتاریو زندگی می‌کند، در حالی که جستجوی شغلی خود را ادامه می‌دهد و قبوض را با کار جانبی خود به عنوان دی‌جی پرداخت می‌کند. جستجوی شغل او آسان نبوده است. هود به یاد می‌آورد که وارد رستورانی شد که مصاحبه‌های باز هفتگی برگزار می‌کند. "در پایان مصاحبه، گفتند این استخدام برای آوریل بعد خواهد بود"، او می‌گوید. "من گفتم، 'منظورتان چیست آوریل بعد؟ الان سپتامبر است!"

هود می‌گوید برای بیش از 50 شغل مرتبط با مدرک خود درخواست داده و فقط از زمان فارغ‌التحصیلی دو مصاحبه شغلی داشته است. برخورد با ردشدن‌ها دلسردکننده بوده است. هود می‌گوید از درخواست برای برخی مشاغل می‌ترسد زیرا سخت است که ناامیدی را تحمل کند. "نادیده گرفته شدن توسط کارفرمایان، به نظر من، یکی از بدترین احساسات است."

هود می‌گوید جستجو برنامه او را برای پس‌انداز پول، بازپرداخت بدهی و در نهایت شرکت در امتحانات دانشکده حقوق مختل کرده است. "احساس عقب افتادگی می‌کنم"، او می‌گوید. "در ذهن خود، تصور می‌کردم که کار می‌کنم و در حالت ایده‌آل، خوب است که از خانه بیرون بروم و دیگر در خانه زندگی نکنم. اما بدون شغل نمی‌توانم این کار را انجام دهم."

آن رویاها دست‌نیافتنی هستند

تیلور آرنت، 27 ساله، می‌گوید هزینه بالای زندگی به این معناست که بسیاری از جوانان قادر به رسیدن به نقاط عطف سنتی، مانند ازدواج یا خرید خانه، به سرعت نسل‌های قبلی نیستند. آرنت که در وینیپگ زندگی می‌کند، می‌گوید در نسل والدین و پدربزرگ و مادربزرگش، دستاوردها خطی به نظر می‌رسیدند. اما دیگر این‌طور نیست. "شما به مدرسه می‌رفتید، شغلی پیدا می‌کردید، ازدواج می‌کردید، بچه‌دار می‌شدید"، آرنت می‌گوید. "بسیاری از آن رویاها، اگر بخواهیم آن‌ها را دنبال کنیم، دست‌نیافتنی هستند."

آرنت اخیراً به دلیل کاهش بودجه دولت شغل تحلیلگر سیاست خود را از دست داده و اکنون به عنوان مشاور قراردادی و مربی تناسب اندام گروهی کار می‌کند.

آرنت که با خانواده زندگی می‌کند، می‌گوید "ایده مالکیت خانه را به زودی کنار گذاشته است." او می‌گوید با توجه به هزینه بالای مخارج و فقدان اشتغال پایدار، بیرون رفتن دور از ذهن به نظر می‌رسد.

آرنت همچنین می‌گوید مجبور شده است بپذیرد که ممکن است هرگز ازدواج نکند یا بچه‌دار نشود. "واقعاً دشوار است که برای آینده برنامه‌ریزی کنید و به آن اهداف فکر کنید وقتی که برای برآورده کردن نیازهای اساسی روزمره خود تلاش می‌کنید"، آرنت می‌گوید. "احساس ناامیدی که مهم نیست چقدر سخت کار کنید، نمی‌توانید به همان جاها برسید، فکر می‌کنم این احساس بسیار در نحوه تجربه جوانان تأثیر می‌گذارد و شاید به همین دلیل است که آن‌ها در حال حاضر بسیار ناراضی هستند."

نمی‌خواهم برای چیزهای غیرضروری خرج کنم

تیویان وارناکوماران 25 ساله بیش از 400 درخواست شغلی قبل از یافتن کار در ژوئیه به عنوان طراح برق داد. فارغ‌التحصیل جدید دانشگاه یورک در تورنتو می‌گوید پول کافی برای پرداخت قبوض تلفن و سایر هزینه‌ها دارد، اما چیز زیادی باقی نمی‌ماند. "من هنوز در تلاشم، حتی با مقدار پولی که در حال حاضر درمی‌آورم، چون این حقوق شروع است"، وارناکوماران می‌گوید. "واضح است که زمان می‌برد تا آن را افزایش دهم و آن را به دستمزدی برسانم که بتوانم راحت زندگی کنم."

او در حال حاضر با خانواده‌اش در مارکهام، انتاریو زندگی می‌کند، چیزی که او آن را "امتیاز" می‌نامد. "نمی‌خواهم برای چیزهای غیرضروری خرج کنم، بنابراین تمام تلاشم را می‌کنم." وارناکوماران می‌گوید از بسیاری از فارغ‌التحصیلان جوان دیگر می‌داند که برای امرار معاش سختی می‌کشند. حداقل دستمزد انتاریو 17.60 دلار در ساعت است. وارناکوماران می‌گوید فوری است که آن را افزایش دهند تا هزینه‌های زندگی را بهتر منعکس کند.

با این حال، او امیدوار به آینده خود است. او می‌گوید پدربزرگ و مادربزرگش از استعمار و جنگ داخلی در سری‌لانکا جان سالم به در بردند. وقتی خانواده‌اش به کانادا نقل مکان کردند، به کمک‌های خیریه گروه‌هایی مانند ارتش نجات تکیه کردند اما اکنون در موقعیت نسبتاً خوبی هستند.

وارناکوماران می‌گوید امیدوار است روزی خانواده و فرزندان خودش را داشته باشد. او می‌گوید به اندازه کافی سخت کار کنید، و "آنچه را که می‌خواهید به دست خواهید آورد."

اخبار بیشتر بخوانید:

• سال در پول: تغییرات قابل توجه مالی شخصی برای 2025
• تعیین انتظارات هنگام قرض دادن پول به عزیزان مهم است
• تا سن 25 سالگی چقدر پول باید پس‌انداز کرده باشم؟
• با این نکات بودجه‌بندی برای بزرگسالان جوان، کنترل مالی خود را به دست بگیرید

پست اینکه چگونه برخی از جوانان کانادایی با آینده مالی خود روبرو می‌شوند، ابتدا در MoneySense ظاهر شد.